اسم من میناست: وعاشق شبم وقی شب ها دنیا تو خوابه، همه چیز ممکن می شه

كي گفته هر كتابي بايد داستانش را روي يك خط مستقيم كسل كننده تعريف كند؟ كلمات بايد پرسه بزنند و اين طرف و آن طرف بپلكند. بايد مثل جغدها پرواز كنند و مثل خفاش ها بپرند و مثل گربه ها يواشكي راه بروند. بايد زمزمه كنند و جيغ بكشند و برقصند و آواز بخوانند. اين رمان شرح وقايع روزانه زندگي دختر نه ساله اي است كه پدرش را در دوران كودكي از دست داده و همراه مادرش زندگي مي كند. اين كتاب كه به شكل دفتر خاطرات نوشته شده مانند تك گويي دروني افكار، احساسات، روياها و ترس هاي اوست و شرح مشاهدات و سوالات مينا درباره شگفتي ها و عجايب دنياي اطافش با زباني ساده و در عين حال عميق خواننده را مجذوب مي كند. اين رمان زيبا، انديشمندانه، شگفت انگيز و سرشار از اميد است و نويسنده اش آن قدر ماهارانه صدا و افكار مينا را منعكس مي كند كه خواننده احساس نمي كند اين رمان اثر مردي ميانسال است كه تظاهر مي كند نه سال دارد.