بابا لنگ دراز

چهارشنبۀ دلگیر و غم‌آلود اولین چهارشنبۀ هر ماه روز خیلی بدی بود، روزی که همراه با ترس و دلهره بود و باید با شهامت تحمل و با شتاب هم فراموش می‌شد. همۀ طبقات باید تمیز شده و گردوغبار تمامی صندلی‌ها باید گرفته شوند. ملافۀ همۀ تختخواب‌ها بایستی صاف و مرتب می‌شدند و هیچ چین و چروکی روی آن‌ها دیده شود. نودوهفت کودک یتیم کوچک و بی‌نوا می‌بایست تمیز و مرتب می‌شدند، موهایشان شانه می‌شد، لباس‌های چیت راه‌راه‌شان هم باید اطو کشیده و تمیز و مرتب می‌شد البته با دکمه‌هایی که همه‌شان بسته شده‌اند و مرتب هستند. باید به تمام نود و هفت کودک یتیم دوباره گوشزد می‌شد که وقتی یکی از سرپرستان یا مسؤولان نوان‌خانه با آن‌ها حرف می‌زند فقط بگویند: «بله، قربان، خیر، قربان».