بدیع الزمان فروزانفر

«بدیع‌الزمان فروزانفر» به سال 1282 هـ . ش در یکی از روستاهای «تربت حیدریه» با نام «بشرویه» متولد شد. پس از طی تحصیلات مقدماتی برای تکمیل معلومات حوزوی به مدرسۀ سپهسالار تهران آمد. سپس به تدریس فقه و عربی در مدرسه دارالفنون، منطق در مدرسه عالی حقوق، ادبیات در دارالمعلمین عالی و تفسیر قرآن و بلاغت عربی در مدرسه‌ عالی سپهسالار پرداخت. آنگاه به تصدی معاونت دانشکده معقول و منقول (الهیات) منصوب شد. در سال 1314 با تالیف رساله‌ای دربارۀ زندگی مولانا جلال‌الدین محمد بلخی به دریافت عنوان معادل دکترای ادبیات فارسی نایل آمد. در سال 1317 با «رخشنده گل‌گلاب» ازدواج کرد و صاحب دختری با نام «شیرین» شد که در پنج‌سالگی از دنیا رفت. در سال 1328 به عضویت مجلس سنا درآمد و به سال 1332 به دلیل سرودن شعری برای مصدق از مجلس سنا بر کنار شد. وی در سال 1347 به تصدی ریاست کتابخانه سلطنتی نایل شد و سرانجام در 1349 در تهران وفات یافت. کتابچۀ حاضر به زندگی «بدیع‌الزمان فروزانفر» در قالب داستان اختصاص یافته و یکی از مجلدهای مجموعۀ «چهره‌های درخشان» است.