ترانه های سارا

چنین است که هر شب باید یک استکان سبز از یاد های شیرین او را برای خودت بریزی و سال ها کنار تلفن بی قرار بنشینی. هرچند شماره ای که خانه ی او را می گیرد همیشه اشغال باشد. هرچند که آنقدر در صف تلفن های راه دور بمانی تا برف بر تو ببارد. هرچند که در شهر بی انتهای شماره گیر، خانه به خانه آواره بگردی و هر دهانی دشنامی نثارت کند...