تولدغنچه های پرپر

از این دیار غربت، دلم به هوای تو پر می‌کشد. مثل پرنده‌ای هستم که از آشیانش دور مانده، بال بال می‌زند، بی‌قراری می‌کند و نوحه می‌خواند. آرزویم این است که یک بار دیگر بر پیشانی‌ات بوسه بزنم و در آغوشت بگیرم.