سیاه سفید

هابوی سیزده‌ساله به خاطر داشتن چشم‌های روشن، موهای زرد و پوست سفید، همیشه با دیگران فرق داشته. پوست او نه مثل افراد خانواده‌اش قهوه‌ای است، نه مثل سفیدپوست‌هایی است که برای فتح کوه کلیمانجارو به آن‌جا می‌آیند؛ بلکه از آن پوست‌هایی ا‌ست که زیر آفتاب خیلی سریع می‌سوزد و او را مجبور می‌کند تا همیشه در دل سایه‌ها مخفی شود. از آن پوست‌هایی که باعث می‌شود بچه‌های مدرسه او را پسر شبحی صدا کنند.