عروسی خانم موشه

قصه‌هایی کهن و آموزنده از ایران زمین. يكي‭ ‬بوديكي‭ ‬نبود،‭ ‬زير‭ ‬گنبد‭ ‬كبود،‭ ‬نزديك‭ ‬ساحل‭ ‬رود،خاله‭ ‬سوسكه‭ ‬با‭ ‬مادر‭ ‬پيرو‭ ‬بيمارش‭ ‬زندگي‭ ‬مي‭ ‬كرد‭.‬اين‭ ‬مادرودخترخيلي‭ ‬فقير‭ ‬بودند‭. ‬پيرزن‭ ‬شب‭ ‬و‭ ‬روز‭ ‬غصه‭ ‬مي‌خورد‭ ‬و‭ ‬نگران‭ ‬آينده‌ي‭ ‬دخترش‭ ‬بود‭. ‬روزي‭ ‬از‭ ‬روزها‭ ‬گفت‭:‬ دخترم،‭ ‬عروسكم، نازگل ‬مسلوسكم، من‭ ‬ديگه‭ ‬پير‭ ‬شدم، ‬من‭ ‬زمين گیر شدم، به‭ ‬تنم‭ ‬جون‭ ‬ندارم، تو‭ ‬رگهام‭ ‬خون‭ ‬ندارم