فرنسه

فرنسه دختری است مثل دخترهای دیگر،با چشم های سبزی که کم نظیر است.او نگران است به خصوص از وقتی پدرش شروع به بدرفتاری کرده و مرتب با مادر دعوا میکند.یک روز پدر از خانه میرود و فرنسه تصمیم میگیرد او را بررگرداند،ولی یک بچه ی دوازده ساله چه کار میتواند بکند؟آخر،پدر دیگر اجازه ی حرف زدن هم به او نمیدهد؟با این حال فرنسه به این سادکی تسلیم نمیشود.. من پترهرتلینگ را تحسین میکنم؛به عبارت دیگر،انسانیت شخصیت هایش که اتفاقا قهرمان هایی بی عیب و نقص نیستند،ستودنی است.