لحظه های خاکستری

در خودکارش را می بندد و به صندلی تکیه می دهد. نگاهش نمی کنم. انگار کلافه اش کرده ام. نمی دانم چرا مثل فیلم ها دستش را روی زمین نمی کوبد و داد و فریاد نمی کند. خبری از لامپ بلندی که تکان تکان بخورد هم نیست فقط پر پر مهتابی....