پیامبر و ابر

محمد راه می‌رفت و من هم حرکت می‌کردم. سرش را بالا گرفت و مرا نگاه کرد و لبخند زد. لبخندش انگار زیباترین منظرۀ دنیا بود. دلم می‌خواست همین‌طور نگاهم کند...