کلاه حصیری

غروب که شد، مترسک همان‌طور روی پای زخمی‌اش خم شد و آن‌قدر به نخلستان نگاه کرد تا پیرمرد آمد کنارش و به پای زخمی مترسک دست کشید. مترسک او را شناخت. خالو محمد بود. خالو محمد گفت: «فردا می‌آیم درستت می‌کنم»